MAZURY 2017 – jesień

 

U progu nowego roku szkolnego, na stałe wpisały się już w kalendarz swoszowickich żeglarzy rejsy po jeziorach mazurskich. W tym roku, w pierwszym tygodniu września, na dwóch łodziach żaglowych pływało 6 żeglarzy z naszej parafii oraz jeden adept sztuki żeglarskiej z Bieżanowa. Był to pierwszy rejs, w którym wzięło udział aż 5 członków parafialnego chóru Millennium (przez co zabrakło składu do uroczystego powitania nowego wikarego ks. Bartłomieja w naszej parafii). Jednocześnie był to pierwszy rejs jesienny, w którym nie było na pokładzie księdza-żeglarza. Z wielkim bólem i niedowierzaniem przyjęliśmy wiadomość , że jeden z młodszych w naszej grupie żeglarzy, pływający z nami i planujący kolejny rejs ks. Marek Leśniak, kapelan Rycerzy Kolumba Rady 14000, Kanonik Gremialny Kapituły Kolegiackiej przy Bazylice św. Floriana w Krakowie i jednocześnie wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II zmarł nagle niespełna miesiąc przed kolejnym rejsem. Z tego powodu rejs ten stał się swego rodzaju wspomnieniem naszego kolegi żeglarza, towarzysza podróży, z którym pływaliśmy kilka lat i wspólnie spędziliśmy wiele czasu na czynnościach typowo żeglarskich ale również na modlitwie, rozmowach na różne tematy oraz na swego rodzaju kulinarnych potyczkach.

Rejs jesienny 2017 rozpoczęliśmy w Wilkasach i późnym sobotnim popołudniem przeprawiliśmy się kanałem Łuczańskim w Giżycku z jeziora Niegocin na Kisajno. Tutaj zatrzymaliśmy się na bindudze przy Guckim Ostrowie. W niedzielę wypłynęliśmy rano, aby wzdłuż szlaku jez. Kisjano, poprzez Dargin, wąskim przejściem przez Kirsajty wpłynąć na Mamry. Tu odbiliśmy na wschód i poprzez jez. Bodma wpłynęliśmy na jez. Święcajty. Długa trasa zakończyła się w zatoce Kal wejściem do portu w strugach deszczu. Po zacumowaniu wybraliśmy się do pobliskiego Węgorzewa na wieczorną Mszę św. do parafii Matki Bożej Fatimskiej. Jest to parafia powstała w czerwcu 1990 roku, wielkości naszych Swoszowic i nabożeństwa tam odbywają się w tymczasowym kościele. Podczas Mszy św. nasi chórzyści dali o sobie znać, gdyż podczas śpiewu jednej z pieśni maryjnych, zmienili parafialną linię melodyczną powodując wyciszenie śpiewu pozostałych wiernych.

Poniedziałek przywitał nas w kapuśniaczkiem, jednakże nie zrażeni wypłynęliśmy pozwiedzać szczegółowo jez. Święcajty oraz nieoglądane dotychczas rejony jeziora Mamry. Nocleg zaplanowaliśmy w nowym porcie w północno-zachodniej części akwenu, na jeziorze Przystań. Wieczorem w porcie suszyliśmy sztormiaki i przy wspólnym stole wymienialiśmy wrażenia lanego poniedziałku.

Wtorek przywitał nas słoneczną pogodą, ułatwiająca nam dosuszenie sprzętu i ubrań. Korzystając z echosondy na pokładzie postanowiliśmy poszukać miejsc o największej głębi jez. Mamry. Patrząc na mapę, okazało się że są tylko dwa punkty niemalże kropki, w których głębia przekracza 42m, natomiast podstawowa głębokość to pas o głębokości ok. 24-35m i płycizny w okolicach 10-15m. Pierwszą głębię w okolicach wyspy Sosnówka znaleźliśmy szybko, natomiast z drugą był większy kłopot. Ale i ona została uchwycona na radarze. Uradowani zdobyczą, z powrotem przez jez. Kirsajty wpłynęliśmy na Dargin a później na jez. Dobskie. Nocleg na bindudze w zatoce Rajcocha.

W środę spokojnie, chwilami leniwie (z braku wiatru), przepłynęliśmy z jez. Dobskiego, poprzez Dargin na Kisajno, aby tym razem w innym miejscu półwyspu zanocować na Guckim Rogu.

W czwartek znów deszczowa pogoda, chwila skupienia podczas manewrowania w kanale Łuczańskim przy obrotowym moście i przy dość porywistym wietrze wypłynęliśmy na jez. Niegocin. Tu ostre pływanie do popołudnia i nocleg w nowym porcie Zielona Zatoka nad jez. Bocznym.

Piątek, ostatni dzień pływania, znów przy mocniejszym wietrze, dał możliwość sprawdzenia swych umiejętności młodszym (stażem) żeglarzom. Był to najbardziej mokry rejs w naszej historii. Najwięcej godzin na wodzie podczas deszczu. Ale dla żeglarzy problemem jest brak wiatru, a nie strugi deszczu.
Sztormiaki już wysuszone, więc czas pomyśleć o nowym rejsie.